Mijn leven was ooit precies zoals het hoorde...

Ik was getrouwd met een leuke man. De vader van onze twee prachtige kinderen. We hadden een goedlopend bedrijf, en een druk sociaal leven. 
Op papier: Perfect!

Tot ik ontdekte dat mijn man mij al anderhalf jaar bedroog. 

Toen viel alles weg...

Ik moest mijn huwlijk loslaten, mijn leven.
Mijn droom van een gelukkig gezin.
Ons gezin, onze kinderen... 

Dit was pas het begin...

Een aantal jaren later vond ik weer de liefde bij Arjen.
We hadden elkaar gevonden en wat waren we gelukkig! 
Samen met mijn 2 kinderen vormden we een nieuw gezin. Ons samengesteld gezin.
Hier had ik zo op gehoopt. Arjen heeft geen kinderen dus dat zal een hoop "gedoe" schelen dacht ik.
De toekomst lachte ons toe. 

Zo leuk en simpel als het klinkt, zo was het niet. Het leven in ons samengesteld gezin bleek na een poosje toch scheurtjes te vertonen. We voelden allebei dat er iets niet klopte. 
Voor mij was het vooral verdriet. En frustratie omdat het niet ging zoals ik in mijn hoofd had.
Arjen is een lieverd, maar met hele andere normen en waarden. Daar kwamen we achter toen hij zich met de opvoeding ging bemoeien. Natuurlijk. Maar hoe ik zoiets in goede banen moest leiden daar had ik geen idee van. 
Ik voelde alleen: Het klopt niet. 

Ik stond tussen twee vuren. 
Ik wilde het voor mijn kinderen goed doen, maar ook voor Arjen. Daar raakte ik in een onmogelijke spagaat. 

Soms dacht ik: "Waar ben ik aan begonnen!" 

Is dit het nou?

Ik weet nog dat ik in die tijd vaak s' nachts stilletjes aan de keukentafel zat te huilen. Is dit het nou?
Ik had het gevoel dat ik niet meer de moeder voor mijn kinderen kon zijn die ik wilde. Maar ik wilde Arjen ook niet kwetsen. 
Ik dacht soms, bemoei je er niet mee! Maar dat vond ik onredelijk. En dan zag ik de ogen van de kinderen.. mam..?
Ik stond ertussen.
Had ik zo mijn best voor hen gedaan tijdens de scheiding, krijgen we dit! 
Mijn moederhart deed pijn, en ik had schuldgevoel naar Arjen. 

Ik heb echt mijn twijfels gehad. 
Ik heb me regelmatig afgevraagd, moeten we hier wel mee doorgaan? 
Hoe doe je dat? Liefdevol samenleven met kinderen die niet "van ons" zijn?

Op een gegeven moment wist ik: Hier moet een andere handleiding bij.

Gelukkig weten we nu hoe het werkt.
We beseffen ons dat een samengesteld gezin heel anders werkt dan en traditioneel gezin. 
Zonder deze kennis had onze relatie het waarschijnlijk niet gered. 
Dan hadden wij ook bij de 65% van de samengestelde gezinnen gehoord die binnen 5 jaar uit elkaar gaan.

Mijn grootste les? 

Ik heb heel veel over samengestelde gezinnen, systemen, communicatie, opvoeding, en dynamieken geleerd.

En ik heb mezelf daardoor ook opnieuw leren kennen. 
Wie ben ik als vrouw, als moeder, als parter? Wat wordt er van mij verwacht? En voor Arjen geldt, wat wordt er van hem verwacht als partner van een moeder? Als stiefouder. 

Ik liet me onder andere inspireren door de 5 Energieën van de natuur. Dat gaat over de balans in het leven.  
Ook dook in de positieve psychologie, waar ik ontdekte dat ik mijn brein kon trainen om nieuwe overtuigingen te ontwikkelen. 
Tijdens de opleidingen die ik deed leerde ik hoe onze  dynamiek, de onzichtbare patronen en loyaliteiten, van invloed zijn op ons allemaal.